نمایش نامه نو شیوه های نگارشی تئاتر معاصر

«درام نو» بيش‌تر به وعده‌هاي نگارش نمايش در دوران معاصر فرانسه مي‌پردازد. يادداشت‌هاي خلق آثار چند‌‌آوايي با مناظره‌ي بنه‌وتو با پلانشون، پرسش‌هاي ويناور از گتي، پرسش تئاتر اکواريوم گروه نويسندگان از داچ يا ونزيل است. اما آراموف، بکت، يونسکو و ژنه (يا آشترنباخ، کروتز و فاسبيندر…) نيز در آن‌چه برنار دور «نمايش‌نامه‌نويسي ـ خيال امروز» مي‌نامد گنجانده مي‌شوند. بنا‌به گفته‌ي برنار دور نويسنده‌ي اين کتاب نمايش‌نامه‌هاي مورد توجهش را گوش مي‌دهد نه به صورت مجزا يا نويسنده به نويسنده بلکه به‌عنوان مجموعه‌اي بزرگ و تنها يک متن سرشار از اصلاحات و خط‌خوردگي، متوجه سخنان متعدد و متناقض در آن مي‌شود. تحولات متعدد، ترقي، انحطاط و تغييرات شديد… در آن مي‌يابد. و اثرش در حالي که به مجموعه نوشته‌هاي مورد مطالعه‌اش شباهت دارد، پايان مي‌يابد. «درام نو» به مثابه‌ي نمايش‌نامه‌هايي که ترجيح مي‌دهد، کتابي است «ترکيبي، متفاوت و خيال‌پردازانه». سخن تئاتر ماست که در آن سارا‌زاک هم‌زمان هم محو است و هم حاضر. در مجموع کتابي است شورانگيز که گويي نويسنده‌ي دراماتيک، به عقيده‌ي او، مايل است نمايش‌نامه‌نويسي نقال باشد. ژان پير سارازاک متولد تابستان 1946 يکي از بانيان نشريه‌ي «اثر نمايشي» است که دو نمايش‌نامه نيز نوشته است. هم اکنون وي در دانشگاه پاريس 10 تدريس کلاس‌هاي تئاتر را برعهده دارد و در مدرسه‌ي ملي تئاتر استراسبورگ مشاور آموزشي است.