کتاب مویزی در آفتاب

اگر ترجمه‏هاى موجود در كتاب‌خانه‏ها، تنها راهِ مواجهه‌ي ما با نمايش‌نامه‏هاىِ خارجى باشد، در اين صورت درك و دريافت‌مان از تاريخِ ادبياتِ نمايشى ناكامل و مجازى خواهد بود، كه اين تاريخ چيست مگر سير متونى نمايشى كه هريك به دوره‏اى تعلق دارند و به جغرافيايى. در ايران بسيارند نمايش‌نامه‏هايي كه ترجمه شده‏اند، در حالى كه نه مهم بوده‏اند و نه در ميانِ آثارِ نويسنده‏شان جايگاهى داشته‏اند. بسيارند نمايش‌نامه‏هايى كه چنان در سير ترجمه تحريف شده‏اند و تغييرِ شكل يافته‏اند كه استناد به آن‏ها تنها ما را به تاريخى جعلى از ادبيات نمايشى مى‏رساند. بسيارند نمايش‌نامه‏هاى جريان‌ساز كه از سير ترجمه‏هاىِ متون نمايشى جامانده‏اند. آثارى كه به هر دليلى، از جمله دشوارى متن، فقدانِ متـرجم بـراى بـرخـى زبـان‏ها و… ، ترجمه نشده‏اند و عدمِ ترجمه‏شان بيش از همه دانشجويانِ تئاتر را با معضلى جدى روبه‌رو كرده است. سال هزار و نهصد و پنجاه مرزِ تاريخِ نگارشِ آثارى قرار گرفته كه در اين مجموعه جاى ‏گرفته‌اند؛ و ديگر آن‌كه اهميتِ نمايش‌نامه را در تاريخِ ادبياتِ نمايشىِ جهان دلايل ديگر را هم در بگيرد ، مقاله‌ي تفصيلىِ پايانِ هر نمايش‌نامه در واقع توضيحِ اهميت هر اثر خواهد بود. به بازىِ جامانده‏ها خوش آمديد.