کتاب رها در باد

گذشته‎ي هر کسي کتاب بسته‎اي است که خود فرد تک‎تک صفحات آن‎را از بر است، اما ديگران فقط عنوان آن‎را مي‎توانند بخوانند. _ ويرجينيا وولف زماني مادرم به من گفت اگر سيبي را پوست بگيري و پوستش را از روي شانه‌ات بيندازي پايين، مي‌تواني هويت مردي را که قرار است با او ازدواج کني کشف کني. گفت مي‌بيني آن يک تکه پوست شکل حرفي را به خود مي‌گيرد، يا حداقل گاهي اين‌طور مي‌شود. مامان آن‌قدر نوميدانه مي‌خواست همه‌چيز جواب بدهد که راحت زير بار نمي‌رفت پوست سيب شبيه 7 يا 2 شده و همه‌جور اسمي را با B و D از هرجايي‎که به ذهنش مي‌رسيد رديف مي‌کرد، حتا اگر آن اسم را نمي‌شناختم. اما براي گاي به سيب نيازي نبود. او را از همان لحظه‌ي اول که ديدم شناختم؛ صورتش را به‌وضوحي که اسم خودم را مي‌دانم شناختم. صورتش چيزي بود که مرا از خانواده‌ام دور مي‌کرد، عاشقم مي‌شد، مرا مي‌ستود و بچه‌هاي کوچک زيبا با من مي‌داشت. صورت او چيزي بود که در سکوت به آن زل مي‌زدم تا پيمان زناشويي را تکرار کند. صورتش اولين چيزي بود که صبح مي‌ديدم و آخرين چيزي بود که نفس شيرين شبانه‌ام به آن مي‌خورد.