کتاب افسانه های آرام بخش

آیا روشن نیست که انسان مدرن با طرد و نفی خدا از صحنه عالم، نهایتا و به آرامی خود را در جای او نشانده است، و این آشفته بازار اندیشه ها و مواضع بنیانا متکثر و متشتت را ایجاد کرده است؟
آیا استدلال ها، تعقل ها، و عقلانیت- همان مجموعه ای از آرا و اعمالی که فرد عقلانی میداند- ابر مرد مدرن آزاد و رها و مستقل از باورهای دینی میتواند از تاریخ و فرهنگ و جامعه و خویشتن خوش او، رها و آزاد باشد و یا بشود؟
آیا استدلال و تعقل های ما انسان های فیلسوف و عالم، و غیر فیلسوف و غیر عالم چه فرقی میکند؟ میتواند آزاد و رها و مستقل از تاریخ و فرهنگ و جامعه و خویشتن خویش سرشار از عقال باشند؟
آیا انسان میتواند در مقام استدلال و تعقل و یا هر مقام دیگری، و به طور کلی، خود را از جمیع تعلقات و تلقیات خویش تخلیه کند؟
آیا این آفاقی سازی استدلال و تعقل امکان پذیر است؟