کتاب روان ترکیبگری راهنمای اصول و تکنیک ها

روبرتو اولین مفاهیم روان‌ترکیبگری را در سال 1910 در رساله دکترای خود مطرح نمود و در همین رساله به برشماری به زعم او«کاستی‌های» دیدگاه فروید پرداخت.او اعتقاد داشت که رویکرد کاهش‌گرایانه نظریه فروید، عدم توجه به قلمروی معنوی وجود انسان و غریزه‌گرایی مفرط، از محدودیت‌های برجسته روان‌تحلیلگری به شمار می‌روند. آساجیولی در روان‌ترکیبگری تلاش کرد تا این ابعاد نادیده انگاشته شده وجود انسان را در کانون توجه قرار دهد؛ لذا می‌توان ویژگی‌هایی نظیر کل‌نگری، بها دادن به معنویت، اهمیت قائل شدن برای اراده، و توجه به جنبه‌های متعالی وجود انسان را از مهمترین مشخصه‌های روان‌ترکیبگری قلمداد کرد؛ یعنی اموری که در روان‌تحلیلگری فروید به دیدۀ اغماض یا انکار به آنها نگریسته می‌شد. از این رهگذر می‌توان دریافت که آساجیولی یکی از پیشگامان راستین روان‌شناسی انسان‌گرا بود. اما باید اضافه کرد که او روان‌تحلیلگری را به‌طور کلی رد نکرد، بلکه آن را مرحله‌ای مهم یا حتی اولین مرحله از فرایند روان‌ترکیبگری به حساب آورد کاوشگری در ناهشیار. بنابراین روان‌ترکیبگری از روان‌تحلیلگری شروع می‌شود اما در آن متوقف نمی‌شود و پس از آن، راهی طولانی را در جهت ایجاد یکپارچگی و انسجام درونی و سپس فتح قله‌های ناهشیار برتر که از موهبت‌ها، توانایی‌ها، عطایای الهی، و قابلیت‌های برتر بشری تشکیل می‌شود و در پایان تحقق خود طی می‌کند