در آستانه قرن 21 میلادی مقاله ای در مجله معروف روانشناسی آمریکایی توسط رئیس وقت انجمن روان شناسی آمریکا، پروفسور مارتین سلیگمن و همکارش دکتر میهالی چیکسنت میهالی منتشر شد که سرآغاز نهضتی نوین در علم روان شناسی حساب میشود.
در این مقاله سلیگمن و چیکسنت میهالی، بر اساس ایدئولوژی آزادی انسانی یا لیبرال اومانیسم این باور را طرح کردند که روان شناسی و علی الخصوص شاخه بالینی این رشته، همواره بر ابعاد منفی و نامطلوب بشر تاکید کرده و اکنون زمان آن رسیده تا روان شناسان عاملهایی که سبب رشد و بالندگی و نیک زیستی انسان می شود را مورد بررسی قرار دهند.
منتقدین اعتقاد دارند که روان شناسان مثبت بهتر است به رکن اصلی نهضت مثبت گرایی، یعتی تاکید بر شواهد علمی، وفادارتر باقی بمانند و مهم تر این که تا این حد بر ایده ئولوژی مثبت گرایی و مثبت نگری تعصب نداشته باشند و رابطه ظریف اما پیچیده جنبه های منفی زندگی مثل رویدادهای دردناک بیماری و رشد و تکامل انسان را ندید نگیرند.
همانطور که مولفان این اثر در مقدمه کتاب نوشته اند، انتقاداتی که از نهضت روان شناسی مثبت وارد می شد سبب شد تا دانشمندان با جسارت بسیار این نقص روان شناسی مثبت را آشکار کنند و با تاکید بر بررسی علمی جنبه های تاریک زندگی، تصویری واقع بینانه از نیک زیستی انسان ارائه نمایند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.