کتاب در باب حرف مفت

کتاب در باب حرف مفت

یکی ازشاخص ترین ویژگیهای فرهنگ ما این است که حرف مفت در آن زیاد وجود دارد.و همه از آن خبر دارند هر یک از ما سهم خود را ارائه می دهیم.ولی ما تمایل داریم این شرایط را طبیعی بدانیم. اکثر مردم نسبت به توانایی خود در تشخیص حرف مفت و خودداری کردن از آن اطمینان دارند. بنابراین این پدیده نگرانی عمدی زیادی ایجاد نکرده است.

ما درک درستی از اینکه این حرف مفت چی هستو  چرا مقدار زیادی از آنها وجود دارد یا چه عملکردهایی را به عهده دارد، درک نمی کنیم.

به عبارت دیگر، همانطور که هری فرانکفورت می نویسد ، “ما هیچ نظریه ای نداریم”. فرانکفورت ، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان اخلاق جهان، سعی می کند تا چنین نظریه ای را در اینجا بنا کند. فرانکفورت با ترکیب مشخصه های خود جدا میباشند. او استدلال می کند که آدم هایی که حرف مفت می زنند خود را آنگونه که دروغگویان به مخاطبانشان معرفی می کنند، نشان نمی دهند، یعنی با عامدانه حکم اشتباه صادر کردن در خصوص چیزی که درست است. حرف مفت به هیچ وجه نباید خلاف واقع باشد. در عوض، آدم های حرف مفت زن، تلاش در انتقال تصور خاصی از خود دارند، بدون اینکه نگران باشند که آیا اصلا آن حرف صحت دارد. آنها بی سر و صدا قوانین حاکم بر پایان مکالمه خود را تغییر می دهند تا ادعاهای مربوط به حقیقت و کذب بی ربط باشند. فرانکفورت نتیجه گیری می کند که گرچه حرف مفت می تواند شکل های بی گناهانه ای نیز داشته باشد،ولی افراط در آن سبب  می شود ظرفیت تمرین کننده در بیان حقیقت تضعیف شود به گونه ای که حتی دروغ گفتن نیز باعث آن نشود. دروغگویان حداقل اذعان می کنند که مهم این است که واقعیت چیست. فرانکفورت می نویسد، از این رو، دشمن بزرگتر حقیقت، حرف مفت است و نه دروغ!