متن حاضر بر آن است تا با واکاوي و نگاهي اجمالي به تجربه زيسته زنان شهر تهران از گذشته تاکنون، ضمن ترسيم خطوط مختصات اين تجربه در تمايز با تجربه زيست مردانه در شهر که نگاه و تجربه غالب نسبت به شهر و فضاهاي آن است ـ به شناسايي الگوهاي منطقي و رفتاري حاکم بر اين تجربه و نيز عوامل مؤثر بر کيفيت اين تجربه بپردازد.

مفاهيم «فرهنگي‌سازي» و «سيستم فرهنگي‌شده» نشانگر ارزش مطالعات برنامه‌ريزي و به‌کارگيري برنامه‌ريزي در جوامع در سرتاسر جهان است. از طريق در کنار هم قرار دادنِ اصول برنامه‌ريزي و فرهنگ و شکل‌دهي رابطه‌اي سودمندتر، ارزش شناخته‌نشده «فرهنگ» مي‌تواند به تغيير ساختار برنامه‌ريزي کمک کند.

کالبدها به‌خودي‌خود آن‌چنان‌که ما شهرسازان در آتليه‌ها به دنبال تعادل و تقارن و تواتر و تباين و تضاد و .... هستيم بدون زندگي ميان آن، آن‌چنان اهميتي ندارند. شهر را تعلق به آن، شهر مي‌کند. تمام تعلقات ما به شهر هم از ذهنيتي است که در ارتباط با کالبد آن مي سازيم. شهرْ هم محصول عينيت است و هم محصول ذهنيت. ما با تصور شهر خود را به آن وصل مي‌کنيم.

غنی‌ترین و ثروتمندترین مکان‌ها، گورستان‌هایی هستند که
تجارت‌ها و کسب‌وکارهایی که هرگز شکل نگرفته،
کتاب‌هایی که هیچ‌گاه به رشتة تحریر درنیامده،
نواها و آهنگ‌هایی که هرگز سرداده نشده،
رؤیاهایی که هرگز در زندگی محقق نشده و
نیروهای بالقوه‌ای که هرگز آشکار نشده‌اند،
را در خود جای داده‌اند.

آلن  بدیو به‌عنوان فیلسوفی رهایی‌بخش، سیاستِ رهایی را یکی از وجوه مهم فلسفی خود تعریف می‌کند و متعاقباً فلسفه تبدیل به «شورشی منطقی» می‌شود که هدفش فهم و توضیح امکان‌های جدیدی است که از دریچة مقاومت گشوده شده و پدید می‌آید