انقلاب رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی اثر استیون کوچوک 1404

کتاب «انقلاب رابطه‌ای (در روانکاوی و روان‌درمانی)» نوشته‌ی استیون کوچاک مجموعه‌ای از مقالات مختلف درباره‌ی تحولاتی است که طی چند دهه‌ی اخیر در نظریه و عمل روان‌کاوی پدید آمده‌اند. این تحول، که با عنوان روان‌کاوی رابطه‌ای شناخته می‌شود، بر اهمیت رابطه‌ی میان درمانگر و مراجع در جریان درمان تأکید می‌کند. برخلاف مدل‌های سنتی روان‌کاوی که درمانگر را به‌عنوان مشاهده‌گر بی‌طرف در نظر می‌گرفتند، این دیدگاه جدید بر حضور فعال و متأثر درمانگر در فرایند درمان تأکید دارد.
در بخش‌های مختلف کتاب، کوچاک به این موضوع می‌پردازند که چگونه تجربه‌های عاطفی، سوابق فردی، و واکنش‌های درونی درمانگر می‌توانند در درمان نقش موثر ایفا کنند. به‌جای این‌که درمانگر صرفا به تحلیل محتوای ذهن مراجع بپردازد، رابطه‌ی زنده و دوسویه‌ای که میان این دو شکل می‌گیرد به‌عنوان بخش اصلی و موثر فرایند درمان در نظر گرفته می‌شود. نمونه‌های بالینی و موقعیت‌های واقعی نیز در متن آمده‌اند تا این رویکرد را در عمل نشان دهند.
نویسنده همچنین به نقد دیدگاه‌های کلاسیک روان‌کاوی مانند تأکید صرف بر غرایز یا ساختارهای سفت‌وسخت روانی می‌پردازد و تمرکز اصلی، به‌جای عوامل درونی صرف، بر ارتباط، تعامل، و زمینه‌ی اجتماعی و بین‌فردی تجربه‌ی روانی است. در همین راستا، موضوعاتی مثل شفافیت درمانگر، اشتباهات در اتاق درمان، و تأثیر عواطف و خاطرات شخصی او نیز بررسی می‌شوند؛ اموری که در مدل‌های سنتی اغلب نادیده گرفته می‌شدند یا به‌عنوان مانع تلقی می‌شدند. هدف کتاب این است که نشان دهد چگونه روان‌کاوی می‌تواند از یک روش تحلیلی یک‌سویه به یک فرایند زنده و مشترک تبدیل شود، که در آن هر دو طرف رابطه در حال تأثیرگذاری و تأثیرپذیری‌اند.