“امر روزمره در جامعه پسا انقلابی” موضوعی است که جامعه شناسی ایرانی، تاکنون کمتر بدان پرداخته و در میان جامعه شناسان نیز تمایل اندکی به مطالعه عمیق آن وجود دارد. این موضوع، عنوان اثر دکتر عباس کاظمی است.
به نظر میرسد فهم این کتاب مستلزم نگاهی به وضعیت مطالعات فرهنگی در ایران است. مطالعات فرهنگی در ایران، سرنوشت خاصی برای خودش داشته است. این علم میان رشته ای که از دل سنت جامعه شناسی سربرآورد، واکنشی بود به رویکرد انتزاعی و کلان نگر جامعه شناسی در فهم مسائل جامعه ایران. مطالعات فرهنگی تلاش میکند زندگی را در جریان واقعی آن و در سطحی خرد بررسی کند. از این منظر آنچه اهمیت دارد، تاکید بر جزییاتی در زندگی است که در وهله اول شاید چندان جذابیتی برای توجه از جانب محققان را نداشته باشد، اما مطالعات فرهنگی تلاش می کند مسائل بزرگ را در مکان های کوچک و موضوعات به ظاهر کوچک نشان دهد. این خصیصه تا حدی شبیه به تجربه تحولات علم تاریخ در دوره مدرن است. تلاشی که علم تاریخ مدرن داشته ،خروج از سنت درباری تاریخ نگاری بود که از بالا و از جانب صاحبان قدرت به روایت تاریخ می پرداخت. در حالی که تاریخ نگاری مدرن در خرد ترین سطح نیز فرآیند های کلان تاریخ را جستجو می کند و نشان میدهد.
عباس کاظمی با تحلیل زندگی اجتماعی اشیا مانند کراوات، جین و پیکان تا ایدئولوژی خشونت، شادی و کنکور کمک شایانی به فهم ما از پیچیدگی‌ها وتناقضات زندگی اجتماعی در ایران پساانقلابی میکند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.