از انسان و از عرفان نیز زیاد گفته اند و زیاد شنیده ایم، اما حکایت”انسان درعرف عرفان”از دیدگاه قرآن کریم و اخبار ائمه اطهار است و حکایت دیگری است.
قصد از عرفان در موضع این رساله، عرفان به توحید صمدی است و توحید صمدی ظهور و شهود سلطان وحدت، حق تعالی شأنه، در سیر انفسی سالک الی الله است که به علم الیقین و عین الیقین و حق الیقین و بردالیقین بفهمد که هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن. انسان را نیز در عرف منطق، حیوان ناطق تعریف کرده اند، ولی انسان در عرف عرفان کسی است که لیاقت ها و توانایی هایی دارد که چون به فضیلت برسند و او را متصف به صفات ربوبی و محاسن اخلاق و محامد آداب کنند، او دیگر همان حیوان ناطق نیست بلکه انسان واقعی حقیقی است.
مولف برخی رویدادهای سلوک عرفان عملی خود را نیز در نیمه کتاب توضیح داده و بعد در نیمة دیگر، اصول مستنبط از آنها و متفرع بر آنها را گفته است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.