کتاب انسان دولت و جنگ

پروفسور والتز به پژوهش درباره سهم خاص نظریه سیاسی کلاسیک در فهم علل جنگ و تعریف شرایطی می پردازد که به موجب آن امکان مهار یا محو جنگ به عنوان داور نهایی اختلافات بین گروه هایی از مردمان در غیاب اقتدار مرکزی به وجود می آید ، روش او عبارت است از تشریح پاسخ هایی که بعضی نظریه پردازان شاخص ارائه کرده اند و سپس یک فصل در میان ، پرداختن به بحث درباره برخی پیامدها و کاربردهای بینش های کلاسیک در پژوهش های معاصر علوم اجتماعی و گزینه های موجود در حوزه سیاست گذاری عمومی ، بدین ترتیب ، کارش چیزی بیش از تفسیر است . او گذشته از این که به این امر می پردازد که شخصیت های برجسته در تاریخ اندیشه سیاسی غرب واقعا چه منظوری داشته اند ، حتی از این نیز فراتر می رود و به تغییرات ناشی از اندیشه ها و نوشته های آنان توجه می کند . موضوعات مورد توجه او به عهد باستان تعلق ندارند و دیدگاهش صرفا هنر برای هنر نیز به شمار نمی رود

لیبرال ها حداقل برای رضایت خاطر خود، هماهنگی عینی منافع میان دولت ها را نشان داده اند. اما گزاره های عقلانی آنان- این که جنگ کارساز نیست، این که صلح در راستای منفعت راستین همگان است- با اعمال غیرعقلانی دولت ها روبرو می شود. مسئله این است: چگونه امر عقلانی می تواند بر امر غیرعقلانی غلبه کند؟ ولی نخست باید توضیح داد چرا جنگ، که مسیری غیرعقلانی برای جمیع دولت هاست، مشخصه روابط بین آن هاست. چرا حکومت ها جنگ به پا می کنند؟ زیرا جنگ به آن ها بهانه ای برای افزایش مالیات ها، گسترش دیوانسالاری، و افزایش کنترل بر شهروندانشان اعطا می کند. این ها اتهامات مکرر و دائمی لیبرال هایند. علل ظاهری جنگ عمدتا پیش پا افتاده اند. ولی علل ظاهری، دستاویزها و شیوه هایی برای متعهد کردن کشورها به جنگ هایی اند که حکمرانان آن ها، بنا بر دلایل خودخواهانه شان خواستار آنند…