کتاب بیگانه با خود اثر ریچل اویو 1404

کتاب «بیگانگان با خود» اثر ریچل آویو، اثری غیرداستانی در حوزه‌ی روان‌شناسی و تجربه‌های انسانی است. آویو روزنامه‌نگار نشریه نیویورکر، در این کتاب بررسی می‌کند که چگونه افراد با اختلالات روانی، روایت‌های شخصی خود از رنج را شکل می‌دهند و چگونه این روایت‌ها با مفاهیم پزشکی و اجتماعی از بیماری در تضاد یا تعامل قرار می‌گیرند. او از تجربه‌ی شخصی خود در کودکی، زمانی که به‌خاطر بی‌اشتهایی عصبی بستری شده بود، آغاز می‌کند و از همان نقطه به این پرسش می‌رسد که چه زمانی ذهن انسان از خودش بیگانه می‌شود و تا چه حد می‌توان رنج روانی را با واژه‌های علمی توضیح داد.
کتاب شامل چند روایت واقعی است که هرکدام زندگی فردی را دنبال می‌کند که به نوعی با اختلال روانی روبه‌رو شده است. آویو در خلال این داستان‌ها زندگی زنی را روایت می‌کند که پس از زایمان دچار جنون موقتی می‌شود و در ایمان مذهبی‌اش به دنبال معنا می‌گردد؛ مردی را معرفی می‌کند که به‌دلیل باور به درمان ذهنی از مصرف دارو خودداری می‌کند؛ و داستان مادری را شرح می‌دهد که بحران افسردگی پس از زایمانش به تراژدی ختم می‌شود. در هر روایت او سعی دارد نشان دهد که چگونه جامعه، مذهب، نژاد و طبقه اجتماعی بر شکل‌گیری و درک بیماری روانی تأثیر می‌گذارند.
آویو توضیح می‌دهد که برچسب‌های روان‌پزشکی می‌توانند به فرد احساس معنا و انسجام بدهند، اما درعین‌حال او را در قالبی ثابت و محدود اسیر کنند. برای بسیاری از شخصیت‌های کتاب، تشخیص بیماری نه تنها توضیحی برای رنج بلکه بخشی از شخصیت‌شان می‌شود. نویسنده با استفاده از مصاحبه‌ها، یادداشت‌ها، سوابق پزشکی و متون فرهنگی، تلاش می‌کند تا تضاد میان تجربه‌ی شخصی و نگاه علمی را برجسته کند.
کتاب «بیگانگان با خود» مجموعه‌ای از پرسش‌ها را مطرح می‌کند: آیا روان‌پزشکی می‌تواند واقعا ذهن انسان را توضیح دهد؟ آیا درمان، همیشه به معنای بازیابی خویشتن است یا گاهی نوعی از دست دادن آن؟ آویو با نثری ساده اما دقیق، ذهن را همچون روایتی در حال تغییر نشان می‌دهد، روایتی که در آن مرز میان سلامت و بیماری، عقل و ایمان یا درمان و هویت همیشه روشن نیست.