کتاب حاضر با هدف شناسایی بهترین روش هایی که سیاست گذاران و نهادهای ملی می توانند با به کارگیری آن، شهروندان را به مشارکت بیشتر در کارهای جمعی جامعه تشویق کنند، در هفت فصل با عناوین: “تلنگر زدن و تفکر کردن، “آزمایش کردن، “داوطلب شدن، “امضای طومار، “بخشیدن، “بحث و “ربط دادن نگاشته شده است.
آزمایش از طریق نفوذ سیستماتیک به جهان می تواند دانشمندان علوم سیاسی را تشویق به بازاندیشی درباره رابطه بین علوم سیاسی و جامعه کند. این نفوذها با تعامل مستمر با کسانی که نسبت به علوم اجتماعی شک و تردید دارند، دانشمندان علوم سیاسی را مجبور به این پرسش می کند که آیا چندین دهه بررسی چیزی که دارای ارزش قابل اثبات عملی باشد را تولید کرده است یا خیر. این سوال اهمیت زیادی در توسعه آتی این رشته دارد. اگر دانشمندان بتوانند مزایای عملی این علم را نشان دهند و اثبات کنند، آن هایی که صلاحدید و منابع برای تاثیرگذاری بر تغییر را دارند، یاد می گیرند تا به دنبال فرصت هایی برای کسب دانش و آگاهی باشند. (گرین و گربر 2003:110)
رابطه بین آزمایش های میدانی و سیاست می تواند همزیستی باشد. آزمایش ها می توانند پیشرفت های معناداری را در ایجاد دانش ارائه کرده و می توانند باعث مرتبط کردن علوم اجتماعی شوند. طبق نظر روث، یکی از استفاده های کلیدی از آزمایش ها این است که دانشگاهیان بتوانند در فرایند سیاسی مشارکت کنند و درگیر شوند (روث 1995:22). این تا حدی بدین خاطر است که سیاست گذاران می توانند شواهد قوی تولید شده به وسیله آزمایش ها را تشخیص دهند و می توانند آن ها را به نتایج سرفصل ربط دهند، درحالی که دیگر انواع تحقیق، اغلب بدون نتیجۀ قطعی بوده (برای مثال، مطالعات موردی) یا به سختی می توان آن را درک کرد (مثلا زبان فنی مربوط به تحلیل رگرسیون تابلویی)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.