کتاب جنسیت و فلسفه

در رشته فلسفه، سوگیری های مضمر و افکاری قالبی علیه زنان و زنانگی وجود دارد که ناخودآگاه یا خودآگاه شیوه دریافت و ارزیابی آن را در تعامل با دیگران متاثر می کند. در نتیجه تعجبی ندارد که تعداد مولفان زن آثار فلسفی یا حتی پذیرش دختران در مراحل عالی تر تحصیلات تکمیلی رشته فلسفه نسبت به مردان کمتر باشد. این بدان جهت است که افکار قالبی به واسطه دریافت خود از دیگری شده و هر دو را قربانی پیش داوری و تعصب و بی انصافی بنا به ملاک هایی پیشینی می کند. عمده ترین این ملاک ها به عقلانیت مردان در قبال احساساتی بودن زنان اشاره دارد که گویا مردان را در فلسفه آموزی و فلسفه ورزی محق تر از زنان نشان می دهد. تسری این رویکرد به چشم انداز زنان نسبت به خودشان هم خلل در کارشان می افکند و این در حالی است که عملکرد شغلی آتی شان هم چه در استخدام و چه در ارزیابی شغلی و تحرک سازمانی از این زاویه خدشه می پذیرد. اگر استاد فلسفه یا کارفرمایی تصور کند وظیفه اصلی دانشجو یا کارمندش مادری است، نمی توان انتظار داشت روی آنها سرمایه گذاری جدی آموزشی یا کاری کند. نه تنها ممکن است خود زنان نیز این افکار را درونی کرده و پذیرا گردند؛ بلکه رسانه ها و ناشرین هم بنا به همین اصل به تداوم گمنامی اندک فلاسفه زن می پردازند.