کتاب حرکت تئاتر به سمت شعر

آيا مي‌توان در تاريكي اسرارآميز و خيال‌انگيز تئاتري كوچك نشست و خود را بي هيچ تلاشي تنها به دست لذتي ناگزير سپرد، چون قايقي رها در وزش باد، بي‌بادبان، بي‌سکان‌ و در فضايي رازآلود، كه در جهانِ گشوده شده در آن، بتوان عميق‌ترين و پنهان‌ترين لايه‌ها و زواياي وجود را دريافت؟ رؤياها،‌ تصاوير و كلماتي را ديد و شنيد كه هرگز در زندگي عادي و روزمره آن‌طور بر ما نمايانده نمي‌شوند، آن‌طور با حضوري زنده و گرم، بر متن تصاويري خارق‌العاده و شگفت‌آور. هم چون حادثه‌اي ناگهاني و ويرانگر، هم چون شعر… براي تحقق چنين رؤيايي آيا نبايد تئاتر را از ويژگي‌هاي منحصر به فرد خود غني کرد، از فضيلت‌هاي خاصي که ديگر رسانه‌ها قادر نيستند به آن دست يابند؟ آيا اين امر با بازگرداندن تئاتر به سرچشمه‌هاي نخستين‌اش يعني شعر ميسر نمي‌شود؟ «حرکت تئاتر به سمت شعر» به بررسي رابطه‌ي شعر و تئاتر به منظور تعريف و تدوين و بنيان نهادن ساختار نوعي از تئاتر که آن را «تئاتر شعر» نام نهاده است، مي‌پردازد.