کتاب خط آهن زیرزمینی

خط آهن زیرزمینی رمانی پر افت‌وخیز است که شبکه‌ای از شخصیت‌های درهم‌تنیده دارد. شخصیت‌های سیاه و سفید که می‌کوشند به گریز برده‌ای فراری پیش از جنگ داخلی امریکا کمک کنند.
ماحصل کار نویسنده اثری است که در عین بیان واقعیت‌های تلخ برده‌داری احساسات خواننده را به شگفت‌انگیزترین حالت درگیر فضا می‌کند و به قول منتقدی «پژواکی است از محبوبِ تونی موریسن، بی‌نوایانِ ویکتور هوگو و مرد نامرئیِ رالف الیسن» که باز در همین حال، گویا تابلویی است که بورخس و کافکا و سوئیفت هم بر آن نقشی زده‌اند.
کورا، برده‌ی فراری در مسیر گریز خود تصویری از امریکا و گذشته‌ی آن به روایت می‌کشد که برای هر خواننده‌‌ای تازگی دارد و از پس واقعیت سبع و تمثیل حکایت‌گونه‌اش قدرت قلم نویسنده را آشکار می‌کند.
قلمی که تأثیر وقایع معاصر را می‌توان به‌وضوح در آن دید: کشته شدن سیاه‌پوستان امریکا به دست پلیس، اخراج مهاجران به دلیل ترس و تعصب سیاست‌مداران و بسیاری رفتارهای کوته‌نظرانه‌ی دیگر که جامعه‌شناسان می‌پنداشتند از تمدن غرب بیرون رفته است. لیکن به قول فاکنر: «گذشته نمرده. حتی هنوز نگذشته.»