کتاب دانشنامه نمایش ایرانی

ايرانيان از ديرباز به نمايش رو آوردند و آن را در زندگي روزمره به کار گرفتند. آن‌ها از همان روزگاران بين خير و شر خط کشيدند و جهان تبديل به صحنه‌ي نبرد اين دو شد. طبعاً نمايش ايراني نيز در آغاز در همين مسير شکل گرفت و به موقع خويش دستاوردهاي درخشاني نيز داشت که نه به درستي حفظ، و نه به موقع ثبت شدند. با اين حال از همان اندکي که مانده است مي‌توان دريافت که اگر يونانيان در تئاتر ترون گرد مي‌آمدند تا شاهد رفتار اسطوره‌هاي خود باشند، ايرانيان آتش به دست در شب تاريک حرکت مي‌کردند تا به ياري ايزدان و نيروهاي خير بروند. آن‌ها نه با پايکوبي و فراموشي که با تماشا به معنايِ رفتن و پذيرش مخاطره بايد عملاً با دروغ و اژدهاي زيانکاره مي‌جنگيدند که آب‌ها را مي‌بست و خاک را مي‌خشکاند. اگر زماني جامعه‌ي ايراني توانست فرهنگي عظيم بيافريند و بر جهان تأثير بگذارد، بي‌ترديد نمايشي والا، به نشانه‌ي جاي تمرين رفتار و پرداختن آن و شناخت جهان نيز داشته و اگر امروز نشانه‌هايي پراکنده از آن گنجينه بر جاي مانده، کوتاهي از نمايش نيست. تندباد حوادث چنان تومارها را درهم پيچيده که گاه نه از تاک مانده و نه از تاک نشان. اين کتاب تلاشي براي شناخت ميراث نمايش ايراني است که صورت فرهنگ نمايش ايراني، جستارهايي در چند و چون آن و فرهنگواره‌ي آن را دارد.