کتاب روشنفکری دینی تعامل با جمهوری اسلامی ایران

در این پژوهش براساس روش تحلیل محتوا سعی شده است، مبانی معرفتی سه گفتمان روشنفکری دینی، با هم متفاوت و گاها متعارض در ج.ا.ا را براساس چهارچوب” نظریه ابتناء” که مبتنی است بر شناخت و بررسی کارکرد فرآیند و تطورات فکری و معرفتی اندشمندان، مورد مطالعه قرار بدهد. در مورد گفتمان سنتی‌اندیش با تأکید به مباحث دکتر نصر و داوری باید گفت، این گفتمان تأکید و اصرار بر این دارد که مبانی معرفتی براساس آنچه درون سنت و اندیشه سنت وجود دارد به‌ویژه معرفت و معنویت در انسان سنتی و الهی می‌تواند سایر معارف را تحت تأثیر قرار دهد و برانسان پرومته‌ای که همان انسان عاصی عصر جدید است،غلبه کند و بجای اینکه معرفت غیر دینی بر مبانی معرفتی انسان، سبک زندگی را تعین کنند، با عنصر معرفت و معنویت می‌توان جهت را برعکس کرد. در مورد گفتمان متجدد با تأکید به مباحث دکتر شبستری و سروش نتیجه این شد که این گفتمان تأکید و اصرار بر این دارد که معارف غیر دینی نقش مهم وتأثیرگذار برمبانی معرفتی دینی انسان‌ها دارند. و زمانی این امر میسر است که از انسان فقهی وچنبره فقه عبور کنیم و به انسان متجدد برسیم آن وقت این انسان رها شده از فقه و فقاهت براساس زمینه‌ها و جستارهای محیطی به اصل طبیعت خود باز می‌گردد و همه چیز را از طریق معارف عرفی باز خوانی می‌کند. در مورد گفتمان مجدد با تأکید به مباحث استاد شهید مطهری، شهیدصدر و آیت‌الله خامنه‌ای این روایت مطرح شد که این گفتمان تأکید و اصرار بر این دارد که مبانی معرفتی( معرفت دینی و فطرت) براساس آنچه که عقل و شریعت اسلامی تعین کرده است و ضمن وفاداری به نظام دانایی دینی و مباحث فلسفه اسلامی و فقاهت در انسان متعالی می‌تواند سایر معارف را تحت تأثیر قرار دهد و برانسان متدانی متجدد، غلبه کند و همه موارد در زندگی انسانی را از طریق مبانی معرفتی( معرفت دینی و فطرت) باز خوانی می‌کند.