کتاب زیستن برای بازگفتن

به اذعان بسياري، گابريل گارسيا مارکز يکي از بزرگ‌ترين نويسندگان زنده‌ي جهان است. مارکز در سال 1982 جايزه‌ي ادبي نوبل را دريافت کرد. آثار او خواننده را به جهاني محسورکننده مي‌برد و او را در زيبايي و جادوي قلم نويسنده و دنيال رؤيايي او غرق مي‌کند. او مفهوم واقعيت عيني را با قاطعيت زير سؤال برده است و در آثار او، مرز ميان مرگ و زندگي در سايه‌روشني مبهم فرو مي‌رود. زيستن براي بازگفتن، جلد اول از مجموعه‌ي سه جلدي خاطرات گابريل گارسيا مارکز است که دو جلد ديگر آن هنوز منتشر نشده است. در اين کتاب، مارکز به روايتي مي‌پردازد که در سطح، زندگينامه‌ي هنرمند جواني در دهه‌ي 1950 است. اما اين اثر استادانه، ژرفايي بيش از خاطره‌نگاري صرف دارد. مارکز از خاطراتش به شکل توجيهي براي روايت داستاني استفاده مي‌کند که شيوه‌هاي نقل تاريخ و زندگينامه‌نويسي را زير سؤال مي‌برد. در اين اثر، زمان شناور و مجوف است و خط سير داستان مدام ميان لحظات افسانه‌اي زندگي شخصي نويسنده و زمان رخداد داستان نوسان مي‌کند. مارکز در هنگام سفري در جواني به خانه‌ي اجدادي‌اش در آراکاتاکا، ناگهان به دوران کودکي و خاطراتش از اين خانه پرتاب مي‌شود و نزديک صد صفحه بعد، با اين تصميم که «مي‌خواهم نويسنده باشم»، به زمان حال بازمي‌گردد. او همچنين در سراسر کتاب با مرزهاي ميان واقعيت و داستان دست و پنجه نرم مي‌کند. خودش اقرار مي‌کند که خاطراتش گاهي با واقعيت سازگار نيست و امکان ندارد برخي از اين خاطرات پراکنده‌اي که از دوران کودکي در ذهنش مانده، رخ داده باشد. تاريخ پر تلاطم کلمبيا همواره در پس‌زمينه‌ي داستان جاري است. همچنين‌، خواننده ملاقات دوباره‌اي با شخصيت‌هاي داستان‌هاي مارکز خواهد داشت و هر کس ماکوندو را بشناسد، آن را در شهر آراکاتاکا، زادگاه نويسنده، باز خواهد شناخت.