کتاب سی و سه اثر هاشم نصیری 1404

کتاب سی و ۳ نوشتهٔ هاشم نصیری است. انتشارات کتابستان معرفت این رمان معاصر ایرانی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب سی و ۳

کتاب سی و ۳ حاوی یک رمان معاصر و ایرانی و داستان جوانی ایرانی به نام «امید» است که ارشد مهندسی الکترونیک از دانشگاه شریف دارد. او از طرف دانشگاه‌های معتبر جهان دعوت‌نامه دارد، اما بیشتر دوست دارد کاری برای وطن و مردم خودش انجام دهد؛ به همین خاطر بر روی تمام پیشنهاد‌ها چشم می‌بندد و دعوت «قاسم سلیمانی» را می‌پذیرد. این اتفاق در سال‌های پایانی دههٔ ۱۳۷۰ رخ می‌دهد. امید به یکی از فرماندهان سپاه در عرصهٔ جنگ الکترونیک و ساخت پهپاد تبدیل می‌شود. او حضور مؤثری در جنگ ۳۳روزهٔ حزب الله لبنان در مقابل اسرائیل دارد؛ جنگی که گفته‌اند باعث شد اولین شکست بزرگ نظامی اسرائیل رقم بخورد و از جنوب لبنان عقب‌نشینی کند. این رمان ۲۱ فصل دارد.

خواندن کتاب سی و ۳ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سی و ۳

«بعد از یک استراحت چهارروزه، به دستور حاجی دوباره مشغول به کار شدیم. حدسم درست بود، برای بازسازی جنوب، فردِ موردنظرِ حاجی حسن آقای شاطری خودمان بود. او کسی بود که من و همهٔ مهندسان سپاه قدس تا ابد مدیون رهنمودهایش هستیم.

حاجی جلسه‌ای تشکیل داد و از او خواست که به لبنان برود و شرایط را از نزدیک بررسی کند و ظرف مدت دو هفته، یک برنامهٔ کامل برای بازسازی لبنان ارائه کند. قرار بر این شد که من نیز به‌همراه او بروم. حسن آقا اهل وقت‌تلف‌کردن نبود. دو روز بعد از جلسه عازم لبنان شدیم. حاج عماد در مرز سوریه به دنبالمان آمد. یک هفته بود که او را ندیده بودم، اما انگار یک سال گذشته بود. حسن آقا متوجه صمیمیت بین من و حاج عماد شد.

حسن آقا به‌معنای واقعی کلمه یک «چریک» بود. چریک‌ها مرد لحظه‌ها و ثانیه‌ها هستند. سه‌روزه از کل جنوب بازدید کرد. یک دفتر صدبرگ با خودش آورده بود و هرچه را می‌دید در آن می‌نوشت. در نزدیکی صور منطقه‌ای بود که در زمین آن بمب‌های خوشه‌ایِ منفجرنشدهٔ فراوانی فرورفته بود. به او گفتم: «یکی از مصیبت‌های کار، همین مواد منفجرهٔ آمادهٔ انفجار است. در همین چند روزی که از پایان جنگ گذشته، چند نفر پایشان روی این‌ها رفته است و درجا به شهادت رسیده‌اند.»

– قبل از بازسازی، باید پاکسازی انجام بدهیم. باید از بچه‌های خنثی‌سازی بخواهم که به اینجا بیایند.

همه‌چیز به حالت عادی بازگشته بود. بازارها، پمپ‌بنزین‌ها، بنادر و محله‌ها دوباره مثل قبل رونق گرفته بودند. من می‌دانستم که حسن آقا قصد دارد یک جنوب تروتمیز بسازد، به‌طوری که از روز اولش هم بهتر باشد. تنها نگرانی من، سلامتی فرماندهان شناسایی‌شده در طول جنگ ۳۳ روزه بود. در صدر لیست ترور، سید و حاج عماد حضور داشتند. با توجه به تدابیر شدیدی که در حفاظت از سید وجود داشت، به نظر می‌رسید که خطر اصلی متوجه جان حاج عماد باشد. چند بار از او خواهش کردم برای مدتی هم که شده، به سوریه نرود یا حداقل تنهایی نرود، اما گوشش بدهکار نبود و می‌گفت: «من اگر حداقل هفته‌ای یک بار به زیارت سیده زینب (س) نروم، می‌میرم.»»