کتاب شوپنهاور

چرا بدبینی؟ کسی که کتاب‌های شوپهناور را ورق می‌زند، ناگریز باید همین سوال را از خود بپرسد، چرا که گزینش چنین فلسفه‌ای در آغاز بیهوده می‌نماید. این فلسفه هرگز از واپسین تاکید بر بیچارگی، که آدمی از آن در رنج است، باز نمی‌ایستد. او انسان بداقبال را به دیدن آلام و رنج‌هایش فرا می‌خواند و کسی را که در رویارویی با اضطراب و بیم از نادانسته، آرزومند نیک‌بختی است، رها می‌کند. این فلسفه در همه حال با پرسشی تکیه دارد که از آدمی می‌خواهد در آن به درنگ بنشیند. پس از آن‌چه؟ فایده‌ی همه‌ی این‌ها چیست؟ تاریخ فلسفه پیش از اهتمام به فلسفه‌ی «شوپهناور» به زندگی او پرداخته است، به آن امید که شناخت زندگی این مرد برای فهم فلسفه‌اش کفایت کند و او را در هیات پیرمردی تیز طبع برای ما به تصویر کشیده است که از انسان دوری می‌گزیند و خوارداشت همنوعانش او را ناگذیر ساخت که پیش از مرگش، سگش را تنها میراث‌بر دارایی‌اش قرار دهد.