کتاب طوفان

فردیناند              چرا گریه می کنی؟

میراندا                به نابایسته گیِ خویش، که دلیری ندارم تا هبه کنم آن چه شوقِ دادن اش دارم، و بسا کم تر ازو برگیرم آن چه در طلب اش خواهانِ مردن ام. لیکن گزافه است این، که هرچه بیش بکوشد تا نهان کند خود را، بس کلان تر می نماید خویش. گم شو، ای تشویرِ حیلت باز، و پشتوانِ من باش، ای ساده گی و صفایِ پارسایی! من زنِ شما خواهم شد اگر با من عروسی کنید. ورنه، خدمتگار بکرتان خواهم مرد؛ تا کس شما باشم، شاید که انکارم کنید، لیک من خدمتگارتان خواهم بود، چه بخواهید، یا نه!

فردیناند              بانوی من اید، ای نازنین ترین، و من هماره به خاکساری.

[زانو می زند.]

میراندا                پس، شوی من خواهید شد؟

فردیناند              آری، با تمام دل، و آرزوی برده یی در هوای آزادی. اینک دستِ من!

میراندا                [دست او را سخت می گیرد.] و آنِ من، با تمام دل خویش. و کنون بدرود، تا نیم ساعت دیگر.