کتاب فضاهای ورودی در معماری سنتی ایران

ویژگی‌های فضاهای ورودی در معماری سنتی:

1. انتقال تدریجی: یکی از ویژگی‌های بارز این فضاها، ایجاد یک گذار تدریجی از فضای بیرون به داخل است. در بسیاری از بناهای سنتی، فضای ورودی به گونه‌ای طراحی می‌شود که به تدریج حس دگرگونی فضا از باز به بسته، از عمومی به خصوصی و از شلوغ به آرامش را منتقل کند.

2. تفکیک فضاها: فضای ورودی معمولاً در معماری سنتی به‌عنوان یک عنصر تفکیک‌کننده عمل می‌کند که به صورت نمادین مرز میان دنیای بیرون و دنیای داخلی خانه یا بنا را مشخص می‌سازد.

3. زیبایی‌شناسی: طراحی فضاهای ورودی اغلب با توجه به اصول زیبایی‌شناسی خاص انجام می‌شود. این فضاها معمولاً با تزیینات خاص، از جمله کاشی‌کاری، گچ‌بری، و نقاشی‌های خاص، طراحی می‌شوند تا حس خوشامدگویی و احترام به مهمانان را منتقل کنند.

4. تأثیرات اقلیمی و اجتماعی: فضاهای ورودی در معماری سنتی ایران معمولاً بر اساس شرایط اقلیمی و اجتماعی طراحی می‌شوند. به عنوان مثال، در مناطق گرمسیر ایران، فضاهای ورودی معمولاً دارای طاق‌نماها یا ایوان‌هایی هستند که سایه ایجاد کنند و دمای محیط را کاهش دهند.

5. معماری نمادین: بسیاری از فضاهای ورودی در معماری سنتی به‌ویژه در بناهای مذهبی یا کاخ‌ها، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که معنای عمیقی را به مخاطب منتقل کنند. ورود به این فضاها می‌تواند نمادی از ورود به دنیای دیگری باشد که در آن تغییرات معنوی و روحانی ممکن است رخ دهد.