کتاب نقاشی کن تا اتفاق بیفتد

همیشه اولین گام در آغاز باید این باشد که ذهن تان را از هر پیش زمینه یا فکر قبلی خالی کنید. این یعنی شروع کار بر این اساس که ندانید چکار می خواهید بکنید و یا هیچ انتظاری از اتفاق بعدی پیش رو نیست.

این خیلی مهم است، زیرا آن چه ما در پی اش هستیم، محیط “بی اشتباه” است. من اغلب اوقات دیده ام شاگردانی که هنوز با این روند نقاشی آشنا نیستند، از فکر نقاشی “آزاد” هیجان زده می شوند، اما بعد وقتی می خواهند تصویر بخصوصی بکشند (مثلا درخت، گل یا آدم) دچار مشکل می گردند.

آن ها به جای این که بگذارند قوه ی تخیل شان وارد بشود و تصویر خلاقی ارائه کند، به ذهن شان و این که نقاشی مورد نظر چطور باید باشد تکیه می کنند. ناخواسته در را به روی خلاقیت شان می بندند و نتیجه را محدود می سازند. انگار این تصویر درونی فشار می آورد تا آن ها دهان آن آدم را جور بخصوصی بکشند یا حالت چهره اش را به صورت معینی درآورند. وقتی تصویر روی کاغذ شبیه آن چه که در ذهن تان دارید از آب درنمی آید، (و چطور می تواند دربیاید؟) باعث دلسردی می شود.

روندی که شما این جا یاد می گیرید، به صورت گام به گام و اولین درس ها درست مثل بازی هایی که در بچگی می کردیم، طراحی شده است. اگر ما بتوانیم نقاشی مان را چیزی بدانیم که به تدریج می سازیمش، آن وقت آزادیم تا بیشتر کشف و سیاحت کنیم.