کتاب نمایشنامه دایی وانیا اثر آنتوان پاولوویچ چخوف 1404

نمایشنامه دایی وانیا در باره‎ی بطالت و ابتذال است. در باره‎‌ی آدم‎هایی که از شرایط خود راضی نیستند. مهم نیست چه موقعیتی دارند، ارباب، پزشک، زمیندار یا حتی بانوی زیبایی که همه را مجذوب خود می‎کند. همه افسرده‎اند به جز زن پیر پیش‎خدمتی که عمری برابر عمر خانه دارد و هیچ ارتباطی نه با دنیایی که در آن زندگی می‎کند دارد نه با آدم‎های اطرافش. چخوف دایی وانیا را در سال ۱۸۹۹ نوشت ولی انگار همین امروز نوشته شده است. حال و هوای داستان به شدت امروزی است. شخصیت‌ها بسیار ملموسند آنقدر که انگار ما هم هر روز می‎‌بینیم‌شان و حتی خودمان را در آنها می‎‌بینیم.

دایی وانیا داستان مردی است که برای اینکه خانواده زندگی خوبی داشته باشند همه عمر فداکاری کرده است. کسی که در ۴۷ سالگی افسوس می‎خورد که می‎توانست زندگی بهتری داشته باشد. دختری که از داشتن حتی کسی که او را با تمام وجود دوست بدارد هم محروم است. پزشکی که از شرایط و اتفاقاتی که در شهرستان می‎افتد ناراضی است و در نهایت پروفسوری که حتی در زندگیش جمله‎ای ننوشته که حاصل فکر خودش باشد.

وقتی دانیا وانیا را می‎خوانیم احساس می‎کنیم که دیوا‎رهای ذهنمان برداشته می‎شوند و ما واقعیت را بهتر می‎بینیم.

نویسندگان بسیاری از جمله ریموند کارور، هاروکی موراکامی، ویرجینیا ولف، جیمز جویس، کاترین منسفیلد و همچنین جرج برنارد شاو به تمجید از آثار آنتوان چخوف پرداخته‌اند. او الهام‌بخش نوعی از داستان نویسی است که هنوزم کماکان در امریکا و جهان رواج دارد.

در دنیای انگلیسی‌زبان‌ها، چخوف بعد از «ویلیام شکسپیر» محبوب‌ترین نمایش‌نامه‌نویس محسوب می‌شود.