کتاب وقتی من خودم نیستم

روزگار عجیبی داشتم، تمامی این فکرها و توضیحات در طی چند ثانیه از مغزم گذشت. لب خیابان آمدم و بعد از چانه‏ زدن با چند راننده بالاخره با یکی سر قیمت دربست به توافق رسیدم و سوار شدم، کاش حداقل یک ستاره در آسمان می‏‌بود، خیلی دلم می‏‌خواست جمله‏‌ای ادبی می‏‌نوشتم نه خزعبلات درهم ذهنی‏ام را، راننده تاکسی پرسید که اگر اشکالی نداشته باشد سیگاری بگیراند، گفتم نه، بعد از روشن‏ کردن سیگار تعارف کرد که می‏‌کشم یا نه؟

خواستم که بهم بربخورد و بر سرش فریاد بکشم که مرتیکه فکر کردی چه خبره، برو به فلانت سیگار تعارف کن و دعوا راه بیندازم و از تاکسی پیاده شوم و در آخر بعد از کلی ناسزا و فریاد در را به هم بکوبم و کرایه هم ندهم، اما دیدم حال ندارم و البته بنده خدا وقتی ساعت یازده و اندی شب خانمی تنها را سوار می‏‌کند شاید در دلش می‏‌گوید حتما به سیگاری نیاز دارد …