نمایشنامه ای که تصویری از زمین امروز ما به دست می دهد، زمینی آشفته و پر هرج و مرج که در آن اثری از سلسله مراتب های ارزشمند به چشم نمی آید. دنیایی که کثیفی آن را فرا گرفته و هیچ کس برای زدودن بدی ها تلاشی نمی کند بلکه همگان با زباله ای که از زندگی شان سرازیر است روزگار می گذرانند. این کتاب علاوه بر نمایشنامه پیرزن کرچ، متنی از سخنرانی نویسنده، مصاحبه ای با او، نمونه ای از اشعارش و… را در خود جای داده است.
مرد نابینا می دونی دخترم، گفتن قصه ش خیلی طول می کشه؛ ما دیگه وقتی برای قصه گوئی نداریم. باید آدم برفی رو درست کنیم.
دختر دوم یه زمانی، مردم برای همدیگه قصه و داستان های پایان ناپذیر، تعریف می کردن؛ ولی حالا، همه عجله دارن، کسی قصه تعریف نمی کنه. ولی ما دخترها خیلی دوست داریم قصه گوش بدیم… من خیلی علاقه مند شدم که درباره ی این قابلمه ی آبی بهم توضیح بدین… آبی، شاید به سن و سال من نیاد؛ ولی من خیلی دوست دارم بفهمم، شما برای چی این رنگ رو انتخاب کردین؟
مرد نابینا من این کشور کوچک بی طرف رو دوست دارم. بعد از جنگ اینجا ساکن شدم. این دریاچه و انعکاس تصویر قله های پر از برف تو آب هاش رو، دوست دارم… با خودم یه “دونه” به ارمغان آورده بودم، یه دونه ی بذر. کنار یه جویبار کاشتمش. و حالا که شده درخت، می تونیم زیر سایه ش استراحت کنیم. یه درخت کاجه. من این درختای کاج رو خیلی دوست دارم.
دو نفر رفتگر در حالیکه یک گاری پر از کاغذ و مدارک و زباله را هل می دهند، وارد می شوند. آنها با دست ها یا با بیل هاشان مشغول خالی کردن بار گاری می شوند؛ پشته ای از روزنامه های کهنه، کتاب ها، فرهنگ نامه ها، مجله ها، پارچه کهنه ها، قطعات فرسوده ی ماشین ها، بطری ها، حیوانات و همچنین آدم ها: پیرها، زن ها، بچه ها و نیز افراد زنده و مانکن ها را، تخلیه می کنند…
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.