«در نمايش‌نامه‌ي تازه و برانگيزاننده‌ي جان پاتريک شنلي همه‌ي عناصر به شکلي نيروبخش، مانند ساعت دقيق و منظم در کنار هم قرار گرفته‌اند. شک، داستاني پر کشش درباره‌ي سوءظن است که به قالب رفتار يک کشيش درآمده و بيش از آن‌که درباره‌ي رسوايي باشد، پرسش‌هايي ظريف در باب قطعيت اخلاقي را پيش مي‌کشد. چيزي که به ندرت در اين ايام رخ مي‌دهد: «يک نمايش‌نامه‌ي تازه‌ي تحسين‌برانگيز آمريکايي.» ـ ورايتي

نگاهش روي تک‌ تک قيافه‌هاي حاضران سُر خورد. به عروس برگشت و توري را بالا زد. ناگهان از آن‌چه ديد نعره‌اي از ته دل کشيد. «ثريّا» با صورتي سوخته ‌و با چشم‌هاي «مهتاج» داشت او را نگاه مي‌کرد. گردنبندي از جنس آذرخش به گردن داشت و هنوز هم شعله‌هاي کوچک آتش‌، شکل شکوفه‌هاي ابتداي بهار در حال سوختن بود‌...