«روش» اصولاً با موضوعات ماهویِ علم حقوق سر و کار ندارد، بلکه با وسایل شناسایی این موضوعات مرتبط است. به تعبیری دیگر، «روش» به معنای همداستانی بر سر اسباب و وسایل شناخته‌‌شده‌ای است که وحدت و توازن عقلانی علم حقوق را تضمین می‌کند و زمینه‌ای فراهم می‌آورد که بتوان بر استنتاجات عمل‌کنندۀ به آن علم نظارت کرد...