کتاب آسيب شناسی ورزشی اثر محمد حسینی 1404

بیومکانیک علمی است که درباره‌ی عملکرد مکانیکی بدن انسان و تحرک و جابه‌جایی آن بحث می‌کند. سیستم اسکلتی عضلانی در طی فعالیت‌های روزمره همواره تحت فشارهای مکانیکی است. این فشارهای مکانیکی هنگام ورزش تغییرات زیادی می‌کند. این تغییرات در شدت، جهت و مدت زمان فشار است. اگر شدت، جهت و مدت زمان فشارهای اعمال شده در بدن شناخته شده باشند، می‌توان از وقوع بسیاری از آن‌ها پیشگیری کرد. نیروهایی که به بدن وارد می‌شوند، به دو صورت بیرونی و درونی هستند: بخشی از فشاری که بدن انسان متحمل می‌شود، حاصل نیروهای بیرونی (خارجی)، مانند جاذبه و نیروی عکس‌العمل محیط است و بخشی حاصل نیروی درونی (داخلی) است که عبارت‌اند از: اثر عضلات بر وترها، اتصال‌های عضلانی، استخوان‌ها و مفاصل. این دو نیرو می‌توانند با یکدیگر یا علیه یکدیگر عمل کنند و کم و بیش نتایج مطلوب یا نامطلوبی را به دنبال داشته باشند. عضلات چندمفصله تاثیر متفاوتی را بر حرکات مفاصل اعمال می‌کنند؛ به طور مثال، افراد مبتلا به ناراحتی زانو معمولا هنگام پایین آمدن از پله بیش از هنگام بالا رفتن احساس درد می‌کنند. این تفاوت را می‌توان با بررسی تکنیک‌های مورد استفاده توضیح داد. در بالا رفتن از پله فشار وارده بر مفصل زانوی پای راهنما را -که با زاویه‌ای حاد نسبت به زانوی دیگر خمیده است -می‌توان با راست کردن قدرتمندانه مچ پای عقبی و فشار پنجه کاهش داد. در این هنگام مفصل زانوی پای عقبی تقریبا صاف است. این تکنیک را نمی‌توان هنگام پایین رفتن از پله به کار گرفت؛ زیرا خم کردن بیشتر زانو سبب کاهش سرعت می‌شود و لذا این مفصل در معرض نیروی بزرگ‌تری قرار می‌گیرد؛ همچنین هنگام پایین آمدن از پله تمایلی طبیعی برای تکیه و افتادن به عقب وجود دارد. برای مقابله با این تمایل عضله‌های ران عمل انقباض را انجام می‌دهند و این امر فشار بیشتری بر زانوها وارد می‌سازد. نیروی والگوس (دور کردن) به معنای تشکیل زاویه یا حرکت انتقالی انتهایی‌ترین قسمت یک عضو است که در جهت دور شدن از خط میانی بدن است. برعکس آن واروس (نزدیک کردن)، حرکت به سمت خط میانی بدن است.