کتاب من ناشناخته اثر کارل گوستاو یونگ 1404

کتاب من ناشناخته نوشته کارل گوستاویونگ است که با  ترجمه سید مصطفی حسینی منتشر شده است. این کتاب در قالب شش فصل به مفاهیمی چون خودشناسی و خودآگاهی، آن چه دنیای مدرن بر سر انسان آورده، ارتباط انسان کنونی با دین، مذهب و خودشناسی و نقشی که مذهب در مقابل توده گرایی ایفا می‌کند می‌پردازد و این مسائل را از ابعاد گوناگون مورد مطالعه قرار می‌دهد.

درباره کتاب من ناشناخته

کارل گوستاو یونگ متولد  ۱۸۷۵  درگذشته ۱۹۶۱ فیلسوف و روانپزشک اهل سوئیس بود که با فعالیتش در روانشناسی و ارائه نظریاتی با عنوان روان‌شناسی تحلیلی شناخته می‌شود. یونگ بعضی از معروفترین مفاهیم روانشناسی را ابداع کرده‌است مانند: ناخودآگاه جمعی، سایه‌ها، پرسونا، عقده‌ها، آنیما و آنیموس، درونگرایی و برونگرایی. این کتاب نگاهی دارد به رویکرد یونگ درمورد شناخت خود و آن‌ چیزی که در ناخودآگاه ما باقی می‌ماند.

خواندن کتاب من ناشناخته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به روانشناسی و خودشناسی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب من ناشناخته

برای آزادسازی افسانهٔ حکومت مستقل یا به عبارتی دیگر هوا و هوس کسانی که آن را دستکاری می‌کنند، از هر محدودیت کلی، تمام جنبش‌های سیاسی اجتماعی که در این راستا حرکت می‌کنند همیشه تلاش می‌کنند تا عرصه را ازکنترل ادیان خالی کنند. زیرا برای اینکه افراد را تحت سلطهٔ حکومت در بیاورند باید اتکا و وابستگی آنها را از هرچیزی جز دولت و حکومت قطع کنند. اما دین به معنای وابستگی و تحت سلطهٔ حقایق غیرعقلانی تجربیات است. این تجربیات به طور مستقیم به شرایط جسمی و اجتماعی مربوط نمی‌شوند بلکه مربوط به چیزی ماورای نگرش ذهنی فرد هستند.

اما داشتن یک نگرش نسبت به شرایط خارجی زندگی تنها زمانی امکان‌پذیر است که نقطهٔ مرجعی خارج از آن‌ها وجود داشته باشد. ادیان به ما این نگرش را می‌دهند، یا حداقل ادعا می‌کنند که چنین دیدگاهی دارند، در نتیجه فرد را قادر می‌سازد تا قضاوت خود و قدرت تصمیم‌گیری خود را به انجام برساند. ادیان در برابر فشار آشکار و اجتناب‌ناپذیر شرایطی که هر کس فقط در جهان بیرون زندگی می‌کند و زمین دیگری زیر پایش ندارد، یک منبع و تکیه‌گاهی بزرگ برای فرد می‌سازند. اگر واقعیت آماری تنها واقعیت باشد، پس می‌توان آن را تنها مرجع دانست. در این صورت تنها یک شرط وجود دارد، و از آنجا که هیچ شرط مخالفی وجود ندارد، قضاوت و تصمیم نه تنها زائد و اضافی بلکه غیر ممکن می‌شود.