کتاب احمد محمود (ادبیات معاصر ایران در گذر زمان 1) اثر حبیب باوی ساجد 1404

زندگینامه احمد محمود

احمد محمود (Ahmad Mahmoud)، با نام اصلی احمد اعطا، 4 دی 1310 در اهواز به دنیا آمد. پدر اصالت کردی داشت و مادرش اهل دزفول بود. خودش هم آن‌قدر به دزفول علاقه داشت که در کتاب‌هایش هم از این گویش استفاده کرد. خانواده‌ی آن‌ها پرجمعیت بود. احمد محمود پنج برادر و چهار خواهر داشت و پدر خانواده، با اینکه مردی زحمتکش بود، از عهده‌ی خرج و مخارج فرزندانش برنمی‌آمد. به همین دلیل هم احمد محمود از همان دوران نوجوانی، تابستان‌ها کار می‌کرد تا کمک‌خرجی برای خانواده باشد.

احمد محمود در سال 1327 با دخترعمه‌اش، طاهره ناجی، ازدواج می‌کند. حاصل این ازدواج چهار فرزند به نام‌های سعیده، سیامک، بابک و سارک است.

در همان دوران جوانی، احمد محمود گرفتار سیاست و بازی‌های آن می‌شود. اما این بازی برایش به قیمت زندانی شدن و تبعید تمام می‌شود. در سال 1332، احمد محمود در زندان به بیماری ریه مبتلا می‌شود و این بیماری تا پایان عمر همراهش می‌ماند. یک سال بعد هم سال‌های تبعیدش آغاز می‌شود. هرچند این تبعید و زندانی شدن برایش ارمغانی به همراه دارد: پخته شدن متن و نوشته‌هایش و یادگارهایی که در داستان‌هایش از آن‌ها استفاده می‌کند.