کتاب شور زندگی (داستان پرماجرای زندگی ون گوگ) اثر ایروینگ استون 1404

کتاب شور زندگی یکی از معروف‌ترین آثار اروینگ استون است که به شرح زندگی و احوالات وینسنت (ونسان) ونگوگ پرداخته است. این کتاب داستان زندگی نقاشی است که دنیا را با نگاهی متفاوت می‌دید. انتشارات نشانه این اثر را با ترجمه‌ی مارینا بنیاتیان منتشر کرده است.

درباره کتاب شور زندگی؛ داستان پرماجرای زندگی ونگوگ

شما در کتاب شور زندگی با داستانی مواجه خواهید شد از مردی که دنیا و مردمان آن را با نگاهی متفاوت می‌دید. در سرش خیالات بسیاری داشت و تنها راه آرامش فکری را در نقاشی یافت. ونگوگ انسانی عجیب و خاص بود. نابغه‌ای که برای انسان‌های اطرافش قابل درک نبود.

اروینگ استون، نویسنده‌ی کتاب، تلاش بسیاری کرد تا وقایع پیرامون این نقاش بزرگ را مستند و دقیق بیان کند. او برای این کار به نامه‌هایی که ونسان برای برادرش، تئو، نوشته بود مراجعه کرد و توانست اطلاعات بسیار خوبی را گردآوری کند. البته فقط به نامه‌ها بسنده نکرد و تحقیقات مفصلی پیرامون زندگی پرفراز ونشیب ون‌گوگ انجام داد.

با خواندن کتاب داستانی زندگینامه ونگوگ درمی‌یابیم که او زندگی بسیار سخت و طاقت‌فرسایی داشته است. هیچ‌گاه نتوانست درآمد مناسبی داشته باشد و در کمال ناباوری در زمان حیاتش فقط یک تابلو از او به قیمت چهارصد فرانک به فروش رفت. «تاک سرخ» عنوان تابلویی بود که بین بیش از هزار نقاشی ونگوگ شانس فروخته شدن در زمان حیاتش را پیدا کرد. شاید افرادی که در کنار این نقاش بزرگ زیستند و چهره‌ی او را بارها دیدند هرگز تصور نمی‌کردند روزی او یکی از بزرگ‌ترین نقاشان جهان به شمار برود. همان شخصی که مورد بی‌مهری و بی‌توجهی عده‌ی بسیاری بود.

ونگوگ در زمان حیاتش بی‌نام و نشان زیست. تنها یار همیشگی او برادرش تئو بود که هرازچندگاهی برای ونسان پول می‌فرستاد و او را هرگز فراموش نکرد. ونگوگ انسانی عجیب بود. او هرگز خود را هنرمند نخواند، بلکه از خود به‌عنوان یک «کارگر» نام می‌برد.

محمدعلی اسلامی ندوشن، که یکی از قدیمی‌ترین ترجمه‌های کتاب شور زندگی را انجام داده در مقدمه‌ی کتاب آورده است: «ونگوگ یکی از کسان کمیابی بود که سفر زندگی را از طریق شاهراه در پیش نمی‌گیرند، یعنی جاده‌ای که کوفته شده و قافله‌ی بشریت عادی، آن را می‌پیماید و آرام‌آرام و بی‌دغدغه‌ی گم‌شدنی به پایان می‌رساند. مردانی چون ونگوگ به کوره‌راهی باریک و سنگلاخ پای می‌نهند.»

بسیاری از احوالات درونی و افکار این نقاش بزرگ سده‌ی نوزده را می‌توان در نامه‌هایش به برادرش یافت. او در نامه‌ای برای تئو نوشت: «گاهی چنین احساس می‌کنم که سوار بر کشتی‌ای هستم که در کام طوفان است. این هنگامی است که دغدغه‌ها و غم‌ها بیش از حد به من روی می‌آورند. باری، اگرچه می‌دانم که دریا خطرهایی پیش می‌آورد و در آن بیم غرق شدن می‌رود، با این همه دریا را خیلی دوست دارم و مقابل خطرهای آینده احساس آرامش می‌کنم.»

کتاب شور زندگی یکی از بهترین منابع برای شناخت نقاش کاربلدی است که در زمان حیاتش شناخته نشد و در گمنامی جهان را ترک کرد. این اثر برای اولین بار در سال ۱۹۳۴ منتشر شد و به‌سرعت در بین مخاطبان محبوب گردید. منتقدان بسیاری از این شاهکار تعریف کردند و کتاب را یک موفقیت بزرگ به حساب آوردند. چندین میلیون نسخه از آن به فروش رفت و به یکی از محبوب‌ترین کتاب‌های زندگی‌نامه تبدیل شد.

کتاب شور زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

همه‌ی آنها که به خواندن زندگی‌نامه‌ی افراد مشهور علاقه‌مندند، دوستداران ونگوگ، افرادی که حتی فقط یکی از تابلوهای این نقاش بزرگ را دیده و با خود فکر کرده‌اند پشت این نقاشی چه فکر و ذهنیتی نهفته بود؟

چرا باید کتاب شور زندگی با ترجمه مارینا بنیاتیان را بخوانیم؟

خواندن این کتاب باعث می‌شود با زندگی یکی از بزرگ‌ترین نقاشان جهان آشنا شویم. فردی که در زمان حیاتش روزگار سختی را می‌گذارند، ولی هرگز دست از کشیدن برنداشت. با ورق زدن صفحات کتاب از رنجی که ونگوگ کشید می‌خوانیم و با روزگار مردی که فهمیده نشد، چون زیاد می‌فهمید، آشنا می‌شویم. شاید تا به حال فقط با شنیدن نام ونگوگ به یاد چند اثر معروفش می‌افتادیم، ولی پس از خواندن کتاب شور زندگی می‌توانیم با این مرد بزرگ بیشتر و عمیق‌تر آشنا شویم.

درباره ونسان ونگوگ

وینسنت ونگوگ در ۳۰ مارس سال ۱۸۵۳ متولد شد. او در خانواده‌ای متوسط زندگی کرد و مدتی به‌عنوان فروشنده‌ی آثار هنری به کار مشغول شد. در جوانی تصمیم گرفت خود را غرق در مذهب کند و به همین دلیل راه کشیکش شدن را در پیش گرفت. بعد از مدتی به‌عنوان مبلغ مسیحی، راهی معدن زغال سنگی در بلژیک شد تا برای کارگران از دین بگوید. در همان‌جا بود که کم‌کم دست به قلم نقاشی برد و طرح‌هایی از مردم معمولی کشید. بعد از سفر به فرانسه و آشنایی با امپرسیونیسم، میل او به کشیدن نقاشی بیشتر شد و راه خود را یافت. ونگوگ تازه متوجه شده بود که راه سیراب شدن ذهن و فکرش کشیدن نقاشی و دست بردن به قلم‌مو است. پس از اینکه به جنوب فرانسه رفت خود را وقف نقاشی کرد و تا زمان مرگش از این کار دست نکشید. مرگی که برای بسیاری هنوز پر از ابهام و سؤال است. هنوز هم برخی معنقدند ونگوگ خودکشی نکرده است. اما چیزی که مشخص است او در ۲۹ ژوئیه‌ی سال ۱۸۹۰ در گمنامی و تنگدستی درگذشت.

آخرین اثری که از این نقاش بزرگ برجای مانده است مربوط به زمان کوتاهی پیش از مرگ اوست. او در ژوئیه‌ی ۱۸۹۰ تابلوی «گندم‌زار با کلاغ‌ها» را کشید.