دوران عجیب و خطرناکی است؛ جهان در عصر انفجار اطلاعات، با حضور موتورهای جست‌وجوگر و شبکه‌های اجتماعی گوناگون که به تک‌تک افراد توهم عقل کل‌بودن می‌دهند، به سمتی رفته که در بسیاری از مواقع هیچ فرقی با اعصار جاهلی تاریخی و پیشاتاریخی ندارد!
نوعی جاهلیت با رنگ و لعابی مدرنیستی که به بلاهت‌بارترین عقاید و رفتارها رنگ و بویی شبه‌عقلانی می‌دهد. روزهای پاندومی کرونا بخش بزرگی از این جاهلیت مدرن را بر ما آشکار میکند؛ آمریکا و آلمان و فرانسه و برزیل و … فرق آن چنانی نمی‌کرد، در همه‌جا توهم دانایی و عدم اعتماد و توجه به متخصصان موجب شده بود که دروغگویان متوهمی در اینجا به کرونا بگویند فریب قرن، عده‌ای در فرانسه علیه ماسک تظاهرات کنند، عده‌ای در آلمان علیه واکسن برخیزند و حتی رئیس جمهور کشوری مثل برزیل هم‌چنان بر بلاهت خودش در عدم پذیرش، وجود و اهمیت کرونا پافشاری کند! ازهمین‌روست که تام نیکولز اعتقاد دارد مرگ تخصص اتفاق افتاده و پا را فراتر گذاشته و این سوال را طرح کرده که چرا صدای متخصصان شنیده نمی‌شود؟
صنعت فرهنگ که به نظرمی آید قدرت‌مندترین بازوی نئولیبرالیسم است، با تبدیل کردن همه‌چیز به کالای قابل خرید و فروش و مبدل کردن بنگاه‌های خبررسانی به سیرک‌های شبانه‌روزی و له کردن اخلاق، معنا و ارزش‌ها، توانسته پروژه‌ی تحمیق فردی و جمعی‌اش را به جایی برساند که امروز با چندمیلیارد همه‌چیزدان روی کره‌ی زمین روبرو هستیم که خیلی کم پیش می‌آید حرف متخصصان واقعی به گوش‌شان فرو رود.
اثر پیش رو درباره‌ی برابری و عدالتی‌ست که در هیچ قسمتی از زندگی امروز مردم جهان وجود ندارد به جز توزیع عادلانه‌ی بلاهت در خدمت منافع ثروت و قدرت.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.